2/3-4
Een avond/nacht met een flinke zwarte rand. Om 22.00 uur heeft Cees in bijzijn van Gaby één van zijn paarden totaal onverwacht moeten laten inslapen vanwege darmproblemen. Echt heel triest, dat zoiets in amper twee uur tijd kan gebeuren.
En ik? Ik baal, ik ben in Arnhem op mijn laatste ritje tegen de punt van het afdak van de abri op het Willemsplein aangereden. Er stond een meter of 20/25 voor de halte een trolleybus te prutsen met zijn bovenleidingen, ik had het al even afgewacht maar ik dacht daar rij ik maar omheen. Ik was in mijn rechterspiegel aan het kijken of dat ik hem voorbij was om de meest rechtse halte op te rijden waar ik moest stoppen, maar dat was wat krap dus ik denk, maakt niet uit, die twee mensen die er nog staan die zagen me, ik rij de middelste halte op om ze daar in te laten stappen en ineens een harde klap gevolgd door een hoop gesis. Ik dacht in de eerste instantie een klapband, maar toen ik keek zag ik dat de hele rechterkant van mijn voorruit en het stukje zijraam tussen de deur en de voorruit aan diggelen lag... Ik heb die hele punt van dat afdak over het hoofd gezien. Normaal gesproken gebruiken wij deze haltebaan ook niet. Bij de haltebaan die wij gebruiken is de wachtstoep breder en staat die abri een stuk verder naar achteren. Nou je kunt je voorstellen een glazen abri en een voorruit wat voor een ravage aan glas dat geeft. En ik reed gewoon stapvoets!! Wat een klap.
Bijgaande foto komt van de site van De Gelderlander. Als je goed kijkt kun je zien dat ik met mijn rechtervoorwiel niet op/over die wachtstoep ga maar daar nog langs op rij. Precies die punt van die overkapping mee gepakt dus. En je kunt ook zien dat ik vanuit mijn zitplaats die punt dus niet kon zien. Toch raar dat ze dat zo maken. Je zou toch denken dat als je langs de stoep aan komt rijden dat je dan nooit dat dak zou mogen raken. De volgende keer als ik deze halte weer eens op zou moeten rijden gooi in de loopplank uit voor mijn passagiers, want hem er keurig langs rijden is kennelijk geen optie hier.
Schrale troost... ik ben zeker de vijfde of zesde die dat ding heeft geramd. Maar dit terzijde.
